رضا وحدانی بی تحمل

هیشکی آهی نکشید واسه کابوسم
هیشکی دردمو ندید که چطور میپوسم
هیشکی باورش نشد روح من بیماره
پشت این پنجره ها سایه ی دیواره
مثل یه دیوونه از همه دلگیرم
بی تحمل میشم تو خودم میمیرم
پشت حسی تب دار پشت غم پنهونم
وحشتو تردید و از نگات میخونم
از نگات میترسم منو میرنجونه
منو از تنهایی به خودم میرونه
مثل یه دیوونه از همه دلگیرم
بی تحمل میشم تو خودم میمیرم