سامان عزیزی کاروان

غم وغصه ی داداش قلبمو داغون می کنه
کربلا با غصه هاش دنیامو ویرون می کنه
داغ طفلان حسین تا به ابد این عالمو
واسه ی بی وفایی هاش به زهرا مدیون میکنه
ای داد و بی داد از رسم دنیا
از بی وفایی کوفیان به مولا
مادر ببین زینبتو ببین چطوره دخترتو
کاشکی نبینتم داداش دشمن کشید چادرمو
بهونه ی رقیه و داغ علی ِاصغرو
سر بریده ی داداش ببین چه پیر کرده منو
ای داد و بی داد از رسم دنیا
از بی وفایی کوفیان به مولا
یه کاروان ِ خسته زینب ِ دل شکسته
پای برهنه رو خار راه ِ دراز و دشوار
دشمن ِ نامروت امون بده غریبیم
امون بده رقیه نمی دونه اسیریم