سعید مقدم بعد از تو

مانده بود آنچه بعد رفتن تو
گریه ی بی بهانه ی من بود
آنچه بعد از تو از تپش افتاد
قلب خالی خانه ی من بود
روی آینه ی اتاقت هنوز
جمله ی عاشقانه ی من بود
مثل این عکس ها چه می شد اگر
دست تو رو شانه من بود
"تو‌ بودی کسی که
به رویای من فرصت زندگی داد
تو بودی کسی که
به من جرات و‌عشق و دیوانگی داد
کسی که رسید و
مرا با تمام وجودش صدا زد
کسی که دلم را
به بیراهه ی عاشقی برد و جا زد"
کجای جهانی که روز و‌شب ما یکی نیست
چه کردم که حرف تو امروز و فردا یکی نیست
کجایی که بی خندهایت شبی سوت کورم
که از تو به اندازه ی خاطرات تو دورم
"تو‌ بودی کسی که
به رویای من فرصت زندگی داد
تو بودی کسی که
به من جرات و‌عشق و دیوانگی داد
کسی که رسید و
مرا با تمام وجودش صدا زد
کسی که دلم را
به بیراهه ی عاشقی برد و جا زد"