سلمان تقدیسی خاک سرد

حسرت دیدن لبخند به دل آینه مونده
واسه ی ادامه دادن بخدا نایی نمونده
نگرفت دستامو هیچکس وقتی که دلم زمین خورد
گرمی خاطره هامو خاک سرد این زمین برد
خودمو زدم به خوابی که نگاهت روبرومه
آخه بیداری واسه من مثل یک کابوس شومه
هر جا هستی یاد من باش که به یادتم همیشه
خاطرات بودن تو واسه من کهنه نمیشه
من یه دریا یه ترانه مونده تو چشمای خیسم
نمیتونم توی شعرام از گذشته ننویسم
خودمو زدم به خوابی