علیرضا فرامرزی قاب عکس

چقدر دوری از من چه دلگیر تنهام
چقد خونه بی تو غم انگیزو سرده
چقد تلخه اونکه واسم زندگی بود قراره که دیگه پیشم برنگرده
چطوری گذشتی ازون همه احساس ازون قلب عاشق ازین چشم خیسم
فقط قاب عکست واسم یادگاره تاکی روی عکست باید اشک بریزم
برای چشای پراز گریه من همین قاب عکست یه دنیا میارزه
شبایی که تنها و دلگیرو خستم
نگاش میکنم تا دلم باز بلرزه
تو نیستی کنارم ولی بی تو دارم همه خاطراتو نفس میکشم
من نمیدونم اصلا به یادم میفتی که بی تو قراره چه حالی بشم من
کاش حس تو میشد مثه قبلنا شه با آغوش گرمت تنم آشنا شه
اون احساس زیبا اون عشق خدایی
مگه میشه توی دلت مرده باشه
هنوزم به این در شبا خیره میشم
امیدم به اینه که برگردی پیشم
منو قاب عکست نشتیم توو خونه
من از انتظار تو خسته نمیشم
برای چشای پراز گریه من همین قاب عکست یه دنیا میارزه