علیک بیست و چهاری

ن دلت میخواست ک باشی
ن دلت میومد ک جدا شی
ی روز قهر ی روز اشتی
مشتی مگ ما داشتیم
هرجا رفتم خوبتو گفتم
هرجا رفتی بدمو گفتی
نخواستم فراموشت کنم
فقط بترس اگ از چشمام نیفتی

میدونم نمیشی ادم ثابقه
با حرفات زدی ب ریشم صاعقه
نازشصتت اگ خوب زدی بهم
تورو از یاد بردم دیگ وا بده

دیگ نمیشم اون ادم قبل
زیاد نمیزنم با همه حرف
حق میدم بره ادب فداش
من اون ریشم ک هیچ گلی نمونده پاش
شهر از دور قشنگه ادما از دورتر
مفتتم با ارزش باشه میرزه ارزون تر

بچه بودم میگفتم زندگی چیع
الان بزرگ شدم میگم زندگی چیع
ترسی ندارم دیگ از دلم
مهمم نی همه بمونن یا برن
محاله حرفای توی سینمو بگم
چون خیر ندیدی از چشم
هربشری میپرسه د حالت چیع
میریزم بهم میگ د کارت چیع
رفیقام منو مث قبل نمیبینن
میخندم اشک میریزم میگن فازت چیه
ادمایی تا ی جایی میشن هم مسیرت
از اونجا ب بعد دوسدارن کنن اسیرت
تو رو میبینتت واسه حرکت وسیله
ته تهش میفهمی پاته هم مسیرت
حیف ک دل هیچی سند نداره
کاش میشد درش میاوردیم با وسیقه
بهم میخندید میگفت من یا بقیه
با تیکهاش دلو درسته پاره کرد
خودم نخ ب نخ میزدم بخیه
شدم ی گرگی ردی کزخمیه

نفهمید ندونست قدرمو هیچوقت
بدون من بش حال نمیده دیگ این شهر
گفتی من نباشم هستن پیشت
میزدم 24ری تو دل نیش خند
هی خواستم بش مسیرو بفهمونم
راه نیومد هیجوره با فرمونم
رفیق نبودی نمیراه
بم بگو الان چطوره اوضاع میده حال
خیلی وقتی سرپام زمین ی چرخش بخوره
حاضرم گیر کنه چرخش ب چرخم بخوره
تو سینم کارد بزنی نم پس نمیدم
بمیرم دنیا بیام دیگ دست نیدم