فرزاد اعتدال علمدار حسین

عباس علمدار حسین، ای علمدار حسین ای علمدار حسین
ما رو مهمون خودت کن توی بین الحرمین
عباس علمدار حسین، ای علمدار حسین ای علمدار حسین
ما رو مهمون خودت کن توی بین الحرمین

می‌زند بوسه به یک تکه ی ماه روی زمین، خورشیدِ دل غمین
می‌زند بوسه به دست پسر ام البنین، ارباب نازنین
عباس علمدار حسین، ای علمدار حسین ای علمدار حسین
ما رو مهمون خودت کن توی بین الحرمین
مشکش افتاده به جایی دستش افتاده جدا، ساقی تشنه ی ما
تیر بر چشم قشنگش زخمهاست بر تنش، شقای با وفا
عباس علمدار حسین، ای علمدار حسین ای علمدار حسین
ما رو مهمون خودت کن توی بین الحرمین

ساقی ما رو زمینه، پسر ام البنینه
روی فرق پر ز خونش رد گرز آهنینه

یا اباالفضل علمدار حسین یا اباالفضل علمدار حسین
یا ابا الفضل علمدار حسین یا ابا الفضل علمدار حسین
دست سقا رو زمینه، امان از دل سکینه
تیر خورده چشم سقا، الهی زینب نبینه
یا اباالفضل علمدار حسین یا اباالفضل علمدار حسین
یا ابا الفضل علمدار حسین یا ابا الفضل علمدار حسین
ساقی بی یار و یاور، توی لحظه های آخر
بعد عمری آقا گفتن، به حسین میگه برادر
یا اباالفضل علمدار حسین یا اباالفضل علمدار حسین
یا ابا الفضل علمدار حسین یا ابا الفضل علمدار حسین