فرهاد علیزاده دل بیقراره

ته چش اِفتاب ِ سو
روجا رِ یارنِه
آسِمون تِه واری
ماه رِ نِدارنه
بِلبِل بخونِسه
مِه دل ِ اَرمون
اِ نار ِ سرخ ِ دیم
مِهِ یار ِ نِشون
آی لاره لاره
جان لاره لاره
خَوِ رِ یار بِمو
دِل بیقِراره
وَنوشه رِ تِه بو
ویشار هاکرده
َپییزه تِه نَفِس
بِهار هاکِرده
َگندِم ِ خوشه جا
سِما هاکرده
گِره بَزه سبزه رِ وا هاکرده
آی لاره لاره جان لاره لاره
خور یا ر بمو دل بیقراره
ترجمه فارسی
چشمان تو مانند روشنایی نو ر افتاب
صبح را با خودش می آورد
(درخشش چشمان تو نوید بخش صبح است)
آسمان هم ماهی به زیبایی تو ندارد
(ماه آسمان هم به زیبایی تو نیست )
بلبل انچه دلخواه من بود را خواند
و سرخی انار نشان و یاد اور سرخی و زیبایی صورت یار است
لاره( مکان خوش اب و هوا و زیبا )
از یار خبری رسیده و دلم بیقرار شده است
بوی عطر تو (بوی یار ) گل بنفشه را بیدار کرده است
و نفسهای تو پاییز را بهار ی کرده
با خوشه های گندم به رقص (سما رقص محلی ) در امده
سبزه ه گره زده شده را باز کرده
(اشاره به گره زدن سبزه و ارزو کردن
و باز شدن گره سبزه و براورده شدن آرزو)
لاره مکان و دشت زیبا
از یار خبر ی امده و دلم بی قرار شده است