مبهم پدر

محکم استوار منم
توی درد انتها منم
خورشید دریا منم
تو هر قدم طعنه به دنیا زدم
کسی نیست دورم بازم
زندگیمو از نوع ساختم
حرفاتو پس بگیر تو
ولی من هنوزم یکه تازم

خدا گرفت ازم پدرمو سختیامو زیاد کردش
ولی مرد ، روزای سختم زندگی با درد آشنام کردش
غم باهام عجین بس کن نمیتونی منو دلواپس کنی
سختیا کشیدم من نمیتونی خاطراتو هضم کنید

گفتم به اون حرفامو با ریتم شبنه شب هوا که تاریک
بعد از اذون مغرب خبر رسید بابا رفته
مرور شدش خاطراتش تو ذهنم واسه یه ثانیه
فهمیدم که بعد این دیگه پشتم خالیه
این دم دمای آخری همش اسمو صدا میزد
وقتیم منو میدید کلی درد و دل باهام میکرد
ولی زندگی نداد امونش گرفته اون ازش جونش
نفهمید از زندگی هیچ آره اینه رسم زمونه
صبح تا شب فقط دوییدن
کاروکار از همچی بریدن
نداریم توی دنیا کوهی از پدر قوی تر
خورشید صبحا بعد اون بیداره
شب هام که قبل اون می خوابه
حس کن گرمای وجودشو
پدر اسوه صبر و ایثاره

معتبر حرف و کلامش بین مردم شهر
عاشق کارش بودش ادامه میدم راهشو من
محکم تر از دیروز فردامو میسازم
من این راه سختو تا تهش قول میدم فقط بتازم
یادمه وقت ملاقات
صدا میزد عروس نازم
خوشحال از دیدنم بود در کنار همسر نازم
ولی ببین کلی حرف تلخ توی دل من انباره
من درگیر مشکلاتیم که روی سرم همش میباره
حرف زیاده جای بحث نیست
این ترانه جای وهم نیست
من اونیم که درگیرم
بقیه فقط میگن
تو این هوای بارونی
ما همه داغونیم
دل خوش به این قانونیم
سرگرم ولی آروم
دلگرمی فقط مادر
روزا سپری شدن آخر
فکرامون پر از تشویج
ولی هستیم بازم با هم