مجتبی علیمی نوش جونت

اون حالمو دید، دوتا بالمو چید
منه دیوونه چرا، پر و بالش دادم
فاجعه رو ، روزای رابطه رو
خود من بودم که إنقده کشش دادم
کینه هنو ازم توی دلش داره
مگه یه رابطه چقد کشش داره
هرچی زدی شما ، نوش جونت
هرچی میخوای بگو بین خودمونه
بگو راحت اینجا کسی غریبه نیس نه
فقط بدون، خیلی چیزا وظیفه نیس
هرچی زدی، باشه حلالت ، نوش
با اینکه این‌دوری فقط، عذابه توش
آروم نمیشه این دل آشوب پیگیر
وقتی که راه میرم تو این بارون دلگیر
اونکه یه عمری بود دلش بامن، کوش؟
اونکه به حرفاش همیشه دادم گوش
مثه آب خوردن واسش جون میدادم و اون
جونمو گرفت و رفت، یه آبم روش!
ازاون شب بارونی و مود بد غمش
این شهر دیوونه ببین خیسه هنو تنش
بغل هیچکسی دلم، نمیتونه بره
فقط دستای اونه که فیکس تن منه