محسن بوستان گس

گیرم که میان ما هیچ نبود لاف میزنی و انکار می کنی

هر نفسم هزار بریده می شود این نفس بریده را چه می کنی چه می کنی

یاد یار نو کهنه میکند یارا یاد ما لبم دوباره گس شده ببین به من چه میکنی

نه اشک یاریم کند نه رشک برم دوش که را بود ه ای

همین یقین کفاف مرگ میدهد گنج دل از خانه اسرار ربوده ای

آنقدر پلک ساییدم به چشم انقدر کشیدمت به دوش

این جام آخر این منم کرم نما و فرود آ...

یاد یار نو کهنه میکند یارا یاد ما لبم دوباره گس شده ببین به من چه میکنی