محمدرضا محمدیان هوادار

ای پریزاده ی بی احساس من لیلیِ مجنون کش بی پایبند من هواخواه دو چشمانت شدم گفتی دردی و درمانت شدم یا بمان یا که رها کن قصه را کم زخمی کن من وابسته را گرچه یوسف میبری بر پای دار من به کنعان مانده ام چشم انتظار
عشق را در من شکستی راه برگشتم تو بستی این شبیه خودکشی بود دل دیوانه را دادم دو دستی
مانده ای در کنج سینه آخر این عشق همینه عقرب عاشق به ناچار خودش را نیش می کوبد به کینه
آمدی این رفته جان را زنده کردی آتش عشقت چرا رفت رو به سردی هر کجا خواهی خودم را می رسانم باز هم میخوانمت ای آرام جانم
عشق را در من شکستی راه برگشتم تو بستی این شبیه خودکشی بود دل دیوانه را دادم دو دستی
مانده ای در کنج سینه آخر این عشق همینه عقرب عاشق به ناچار خودش را نیش می کوبد به کینه