محمدرضا نصرت آبادی آغوش تو

امیدم تنها تو هستی
نمیشم ناامید ازتو
فقط تو لحظه ی آخر
گرفتی بازم این دستو

با دست های پر از خالی
به سمت تو دعا کردم
نداشتم چیزی تو دستام
ولی باز ادعا کردم


همیشه توی این خلوت
تو تنها همدمم هستی
نمیشه باورم روزی
درو بروی من بستی
همیشه یاورم بودی
ببین بی تو پر از دردم
دلم میخواد دوباره باز
به آغوش تو برگردم

ببین چقد تنها شدم
اسیر این غم ها شدم
تو میشنوی صدای من
یکاری کن برای من
همیشه تو بهارمی
که تا ابد کنارمی
تنها تو تکیه گاهمی
بدون تو بیقرارم

همیشه توی این خلوت
تو تنها همدمم هستی
نمیشه باورم روزی
درو بروی من بستی
همیشه یاورم بودی
ببین بی تو پر از دردم
دلم میخواد دوباره باز
به آغوش تو برگردم