محمد ضمیری عزیزترین

وقتی که از راه بایی
خانه چراغانه به
گول گول افتاب ایه
سیاهی داغانه به
تی أمرا زندگانی
رنگ بهاران گیره
می دشتکی دنیایه
شرشر باران گیره
.. عزیزترینی مره
قشنگ ناز امرا
من تی دعاگویما
دست نیاز امرا..
تی عاشقم همیشه
که عشق ابرویی
هیچی نخوام بجز تو
می تنها ارزویی
تی دست مهربانه
بنه می دستان مئن
تازه بهاره باور فصل زمستان مئن
من تی او چشمان ر غزل غزل شاعرم
تی رایه عاشقیه روز و شبان زائرم