محمد طهرانی چشمهای آشوب

نگاه محجوبت
آرامش خوبت
چشمای آشوبت
منو دیوونه کرد
من عاشقت شدم
نبود دسته خودم
این حالی که میگم
منو دیوونه کرد
با تو اگه یه روز
با تو اگه صد سال
این زندگی باشه
می ارزه واسه من
لیلای بیرحمم
من دیگه میفهمم
قلب تو هم داره
میلرزه واسه من
عاشق دل دریاش طوفانه مثه من
غم پاییز تو آبانه مثه من
همه عمرش قلبش پر میزنه واسه تکیه رو شونه غم
عاشق مثه روزای دلگیره دلشم
تو هر ثانیه پیگیره خودشم
شاید عشقش حرفی بزنه دیگه حسرت نشه این خیالشم
شبای دلتنگیم
با گریه سر شدن
عکسات و دیدن و
بارونی تر شدن
من و دیوونه کرد
اینهمه آرامش
سکوتت و بشکن
با این همه خواهش
با تو اگه یه روز
با اگه صد سال
این زندگی باشه
می ارزه واسه من
لیلای بیرحمم
من دیگه میفهمم
قلب تو هم داره
میلرزه واسه من
عاشق دل دریاش طوفانه مثه من
غم پاییز تو آبانه مثه من
همه عمرش قلبش پر میزنه واسه تکیه رو شونه غم

عاشق مثه روزای دلگیره دلشم
تو هر ثانیه پیگیره خودشم
شاید عشقش حرفی بزنه دیگه حسرت نشه این خیالشم