مرتضی بهاری مادر

مادر فرشتس از جنس نوره
دلم میگیره وقتی که دوره
غصه که دارم جایی نمیره
میشینه پیشم دلداری میده
عطر قشنگش تو خونمونه
وسعت اسمش هفت آسمونه
هر چی که دارم همش از اونه
خدایا واسم زنده بمونه
وقتی که غصه توی صدامه
با مهربونی میگه باهامه
یه حس خوبی توی نگاشه
میخواد تو قلبم غمی نباشه
مادر خوبم رفیق و همرام
مرهمه روی تموم دردام
آخه بجز اون کی نگرونه
همیشه واسه امروزو فردام