مسعود کرمی بی خداحافظ

رفتی
سکوت این خانه
از منه دیوانه
باز گریه میخواهد
رفتی
باران تنهایی
رو سقف این خانه آهسته میبارد
اینجا همان جایی است که من میمانم و تنهاییه شب
اینجا همان جایی است که من از عشق تو دیوانه میشم
روزی که من میخواهم از فکر و خیالت دور باشم
اینجا همان جایی است که من میبینمت هرجایه این شهر
آخرش رفتی
بی خداحافظ
بی تو میماند دلشوره های شب
آخرش رفتی
بی خبر از من
گم شدم بی تو در کوچه های شهر
کجایی ماه من بی تو پر از تاریکی شد شب
کجایی که بشه شبهام دوباره با تو روشن
تو نیستی تا ازم تنهاییامو پس بگیری
کجایی که برای تو دلم آب میشه چون شمع