مصطفی محمدی بیداد غریب

اگه من بیام حرم، در رو روم‌ وا میذاری؟ نه تو دیگه تنهام نذاری
اگه خیلی بد شدم، آخه نیس دست خودم، نه تو دیگه چشم از دلم برنمی‌داری

اگه من بیام حرم، حرف این دلو بگم، میشه بشی مرهم دلم؟
پُر بغض و خواهشم، من خجالت می‌کشم، آخه می‌خوام تا همیشه عاشق تو شم

بگو خدا ببخشه ام، پا درمیونی کن باز، تو آغوش ضریحت تو مهربونی کن باز، دل منو بگیر و تو آسمونی کن باز
یه بغض خسته دارم، میشه برات ببارم؟ میشه دلم رو اینجا پیش تو جا بذارم؟ رضا رضا رضا جان، یه بی قرارم

کی به جز تو ضامن غریب دل شکسته شه؟ من یه غریبم مث خودت
میشه زائرت بشم، یا کبوترت بشم؟ من خنده دادم دل خریدم مث خودت
روبروتم اومدم دست رو قلبم بذارم، من دست از تو برنمی‌دارم
ای پناه بی پناه، برکه ام تویی یه ماه، من بی قرارم بی قرارم بی قرارم