مقداد عادت

از تو می‌ترسم، از بس که زیبایی
تو کجایی که بدونی، چه سخته تنهایی
من یه جوری عادت کردم به تو که
بدون تو می‌میرم
مثل یک دریا تن می‌دم به ساحل
بغلت می‌گیرم
خنده‌هام تو، گریه،هام تو
بوسه های بی هوا تو
روی ساحل رد پا تو
خواب امن ماهیا تو
من یه جوری عادت کردم به تو که
بدون تو می‌میرم
مثل یک دریا تن می‌دم به ساحل
بغلت می‌گیرم