مندی هدیه

انگاری دلم می لرزه وقتی اسمتو میارم
آخه این دست خودم نیست جز تو هیچکس و ندارم
هنوزم یه تار موتو نمی بخشم به یه عالم
تو نباشی می میرم با آرزوهای محالم
تو یه هدیه ی قشنگی که به من داده خداوند
من دوباره بر میگردم به تو و عشق تو سوگند
من دوباره بر میگردم نه فقط از روی عادت
توی قلب من می مونی نازنینم تا قیامت
چشم تو خورشید گرمه رو تن سر زمستون
که می تابه پشت شیشه واسه خاک خشک گلدون
حتی تو خواب و خیالم داشتنت یه حس خوبه
زندگی با بودن تو یه طلوع بی غروبه
تو یه هدیه ی قشنگی که به من داده خداوند
من دوباره بر میگردم به تو و عشق تو سوگند
من دوباره بر میگردم نه فقط از روی عادت
توی قلب من می مونی نازنینم تا قیامت