مهدی اسماعیلی زمستون

زمستون سرد و سنگینه
فضای خونه غمگینه
با یه حال عجیب امشب
نشستم پای شومینه
آووردم آلبومامونو
دارم خاکش رو میگیرم
تو عکسامون جوون بودم
ببین حالا چقدر پیرم
نشستم خیره به جاده
تو خیلی وقته که رفتی
ندارم من خبر از تو
نمیدونم که خوشبختی
هنوزم من گرفتارم
با یه حسرت که پوسیده
ببین این شهر بی احساس
لباس برف پوشیده
لباس برف پوشیده
تموم خاطراتتو
سپردم به فراموشی
بازم این فکر میاد پیشم
که تو با کی هم آغوشی
تو این روزای دلتنگی
تو این شبهایی که تنهام
توی تاریخ تقدیرم
شدی یک نقطه ی ابهام
دلم میلرزه وقتی که
توی این فکر درگیره
تو این روزا که میخندی
کی از تو عکس میگیره
کی از تو عکس میگیره
هنوزم یاد تو هستم
تو این سرمای بی وقفه
تو این روزا که گوش من
پره موسیقیه برفه
پره موسیقیه برفه