مهدی وایکینگ و مایا بیمار

خوابت رو میبینم حالم عوض میشه
میرم من از پیشت اصلا با هرکی شه
ما مال هم نیستیم اینو قبول دارم
این رابطه سرده دست برمیدارم
من موندمو تنهایی و سیم‌های گیتار
من موندمو تنهاییو تا صبح بیدار
دارم دیوونه تر میشم وقتی میبینم
بدنارویی خوردم چرا از توی بیمار
...................
من تنهاموتنهایو ترجیح میدم به بودن با توی تنها کل طئنه هارو به تن خریدم اما
بودم همرات هربار هرجا حرفات از یاد نمیره روح روان رو دادی برباد داشتی وسواس بودی حساس چرا نارو زدی بهم نمک نشناس بلند پرواز بودیو لجباز رفتارت بود دردسر ساز رفتمو شدی دربدر باز اگه میپلکه رو صورتت ریمل چشمت واسه اینه سردشده دیگه عشقت
از کل شهر باهم داشتیم خاطره اما حالا زیاد فاصله
................
داره غمگین تر میشه این حالم
دیگه بریدم از عالم و آدم
دیگه نمیتونم با تو باشم
باشه فکرکن من یه آدم سادم
...............
بیمار بیحال بیکار بیمار خیره همش به درودیوار چشمات وقتی یادم میاد پشیمون میشم خیلی زیاد میری میبینی جایی خبری نیستش برمیگردیم گفته بودم اگه صبر می کردی می رسیدی به جایی که بود ارزون ولی ریخته شده تو آبروت قضیه از اون جا شد شروع که کشیدی واسه من زیرو رو هی دروغ و هی انکار شدی یه اشتباه و تکرار تو زندگیم از زندگیم برو بیرون بگو قرارمون این بود که داشته باشی بام سر جنگ تو یه لکه ای لکه ی ننگ...