مهران فهیمی چتر

من اهلِ بارون زیرِ چتر نیستم
من دوس دارم کنارِ تو خیس شم
تو راه بری غرقِ این تصویر شم
باید تو آغوشِ تو دستگیر شم

وقتی که یخ زد دستاتو ها کنم
دستاتو تو جیبِ خودم جا کنم

تو قابِ چشمات میشه دید خورشیدو
تو خطا کنیو هی بخشیدو
بزنیم به کوهو دریا باهم
تو که باشی انگاری من شاهم

تو خودت نفس شدی، من نمیخوام هَوارم
من یه پروانه ی بی بالم
که تو بهم بال دادی، بِپرم
هوای پروازو نشوندی تو سرم

این جسمِ زمینیم زندگی ندید
وقتی اومدی از خوابِ بد پرید
دنیامونو نقاشی کنیم با هم، بکِشیمش رو آسمون
هر جور میخوایم رنگش کنیم، عشق کنیم با عشقمون