مهیار غزلیان قصه

قصه هر شب من ، پره اهِ ، پره درده
قصه هر شب تو ، قهقهه خنده
اسمونِ دل من ابرئ و سرده
اسمونِ دل تو جنگله ابره
چشمائ من همیشه خیسن و خیسن
چشمائ تو نمی بینه رنگ غصه
رفتیُ با رفتنت تو دلم غصه رو کاشتئ
منو با خاطرها تنها گذاشتی
چاره ائ نمونده جز سوختن و ساختن
تمومه ارزوم شده باز تورو دیدن
مئ دونم دستائ تو ، توی دست یکی دیگس
دیگه چشمات واسه من خیلئ غریبس