میثم ابراهیمی اونم رفت

اونم رفت دل من دیگه تمومش کن
اونم رفت زخمی که خوردم و خوبش کن
اون اگه عاشق ما بود پیش ما می موند کم دیگه خواهش کن
من با گریه چرا قراره خالی شم
یه عمره مثل اسفندی رو آتیشم
چرا باورت نمیشه ای دل تنها رفته اون از پیشم
دلم دلت شکسته آره طاغت بیار که قراره
همیشه تو قفس بمونی این رسم تلخ روزگاره
همیشه پشت هر زمستون یه بهاره
این زندگی که زندگی نیست
جایی واسه دیوونگی نیست
چه سخته هر کی عشقت و خواست بگی نیست
انگاری دل من هر دو گرفتاریم
ما بی اون چه روزای بدی داریم
هیچکس نمونده باهامون که مثل بارون همیشه می باریم
باز ای دل من نکنه دلت هوایی شه
این قصه آخرش می دونی چی میشه
من و تو تنها می میریم یه روز بری پشت همین شیشه
دلم دلت شکسته آره طاغت بیار که ما قراره
همیشه تو قفس بمونیم این رسم تلخ روزگاره
همیشه پشت هر زمستون یه بهاره
این زندگی که زندگی نیست
جایی واسه دیوونگی نیست
چه سخته هر کی عشقت و خواست بگی نیست