میلاد والا دور از تو

دور از تو هر شب تا سحر،گریان چو شمع محفلم
تا خود چه باشد حاصلی،از گریه ی بی حاصلم؟
چون سایه دور از روی تو،افتاده ام در کوی تو
چشم امیدم سوی تو،وای از امید باطلم
لبریز اشکم جام کو؟وان آب آتش فام کو؟
وان مایه ی آرام کو؟تا چاره سازد مشکلم
تا چاره سازد مشکلم...
ای آسمان چون من ببار،هر شب که من بارانیم
آه ای فلک گمگشته ام،در گوشه ی تنهاییم
شاید که در هم بشکند،این موج طوفانی مرا
شاید رسد روزی فرا،پایان بی سامانیم
لبریز اشکم جام کو؟وان آب آتش فام کو؟
وان مایه ی آرام کو؟تا چاره سازد مشکلم
تا چاره سازد مشکلم...