نیما کریمی جان دلم

آتش عشق تو دیوانم کرد

ویرانم کرد جان دلم

برق چشمان تو درگیرم کرد

مجنونم کرد جان دلم

عشق مهروی من ماه بانو

به دریا زدم گر تو رسم

مثل ماهی تو موج دریات

گم شدم پیشت برسم

آن دو چشمان تو بهانه شد

در پیت این دلم روانه شد

که بهت دل بستم با صدایت مستم

سر مستم سرمستم

نبض دیوانگیم رویات بود

اونچه دل برده ازم چشمات بود

که بهت دل بستم با صدایت مستم سر مستم سر مستم

با ی لبخند زدن عشق جانم

دل رو بردی تو شهر رویات

توی خواب هم نمیدیدم من

همه دنیام بشه اون چشمات