هاشم رمضانی مادر هستی

دور از جون
روز به روز خسته تر
روز به روز شکسته تر
پایه چشمات کبود تر
چشمات بسته تر

تنم میلرزه با
لرزشه دستای بی جونت
دلم میگیره با
گردشه چشمای گریونت

از درده دنده هایه شکسته
میزاری دندونای شکسته
رویه لبای پر خون
از درده سینه و درده بازو
از درده صورتو درده ابرو
تب میکنی دور از جون

دور از جون
روز به روز ضعیف تر
روز به روز نهیف تر
زخمات شدن دریایه خون
زخمات شعله ور

قنوته هرشبت
با تب و خون صرفه همراهه
سکوته رو لبت صدای سوزان تر از آهه

اگه کسی نیومد
عیادت
اما تو واسشون
بازم دعا میخونی
نه تنها خوشی هامونو ندیدن
جواب سلامم نمیدن
دیدی باید بمونی

با اشکایه مذاب
شبیه شمع میسوزی
دلم میلرزه از
پیرهنی که داری میدوزی

این پیرهن حسینه
برایه کربلایه حسینه
که میسپری به زینب
زمزمیه بنیه
رو لب هات
خیسه تمومه پیرهن
از اشکات
حسین غریب مادر
حسین غریب مادر