پوریا خانی در هوای تو

آنکِ بی‌باده کند جان مرا مست کجاست
و آنکِ بیرون کند از جان و دلم دست کجاست

و آنکِ سوگند خورم جز به سر او نخورم
و آنکِ سوگند من و توبه‌ام اِشکست کجاست

و آنکِ جان‌ها به سِحر نعره زنانند از او
و آنکِ در پرده چنین پرده دل بست کجاست

"در هوایت بی قرارم روز و شب
سر ز پایت بر ندارم روز و شب

روز و شب را همچو خود مجنون کنم
روز و شب را کِی گذارم روز و شب "


عقل تا مست نشد چون و چرا پست نشد
و آنک او مست شد از چون و چرا رست کجاست

ای مهار عاشقان در دست تو
در میان این قطارم روز و شب

تا که عشقت مطربی آغاز کرد
گاه چنگم گاه تارم روز و شب


"در هوایت بی قرارم روز و شب
سر ز پایت بر ندارم روز و شب

روز و شب را همچو خود مجنون کنم
روز و شب را کِی گذارم روز و شب "