پیمان هرندی تنها

در خود فرو رفتم که کم
از خانه بیرون میزنم
آنقدر غرقم در خودم
با سایه ی خود دشمنم

هر آدم از من درد ساخت
دردی که پایانی نداشت
تنها همین تنها شدن
حس پشیمانی نداشت

هر کس که رازم را شنید
تنها پی آزار بود
ایکاش جای هر کسی
هم صحبتم دیوار بود

تنها شدم تا با خودم
این زندگی را سَر کنم
آنقدر خوبم خویش را
شاید که تنهاتر کنم

ترجیع بند:

از کل دنیا دورم و
در خلوت خود گم شدم
آرام مى گیرد دلم
اما در آغوش خودم

تنهایی من شکل یک
خانه بدون پنجره ست
اما بدون پنجره
دنیاى من زیباتر است