پیوند گل فرزندان ایران

روی گلدختران آبادی، بگذارید نام بارانی
چون فروغ و فرانک و پوران، نام هایی همیشه ایرانی
نام رودابه و کتایون را نام سارا و مریم و سیمین
شهرناز و انوشه و سیندخت، یاسمین و ستاره و نسرین
غصّه دارد هنوز تهمینه، داغ سهراب در دلش جاری ست
با فرنگیس مهربان باشید، یاد آن ها نشان بیداری ست
تا به یاد منیژه می افتم، بیژن آزاد می شود از چاه
نام جمشید و ایرج و هوشنگ، می شود با بهار و گل همراه
شاه تهمورث و سیامک و سام، رنگ و بوی گل وطن دارند
گیو و بهرام و آرش و مهران، ریشه در کشوری کهن دارند
یاد فرهاد و بیستون باشید، بلکه شیرین شود روان شما
با کیومرثِ جان قدم بزنید، گل کند باز ، باغ جان شما
به منوچهرِ عشق، دل بدهیم، نام او همردیف باران است
سورنا را به یاد بسپاریم، آبرودار خاک ایران است
نام کوروش یادمان نرود، با خشایار هم عنان باشیم
با فرامرز و اردشیر و قباد، زیر چتری از آسمان باشیم
باید از مازیار بنویسیم، از فریدون و بهمن و سامان
از فریبرز و بابک و شاپور، از رهام و سیامک و ساسان
آریو برزن این شهید وطن، قهرمان همیشه ی ایران
رستم و یزدگرد و فیروزان، نام شان سربلند و جاویدان
بنویسید کاوه را با شوق، نام کسرا و نام آرش را
نام افشین و بابک و خسرو، نگذارید جا، سیاوش را ....
صبح تان همچو صبح نیشابور، باغ تان پر بنفشه و سوسن
دشت هاتان پر از گل نرگس، غرق گلنار و لاله و لادن
پارسی این زبان ایرانی، مظهر اتحادمان باشد
نام این سرزمین جاویدان، تا همیشه به یادمان باشد
باغبان ها به روی گل هاشان، نام هایی قشنگ بگذارند
نامی از جنس آفتاب و بهار، نام خوش آب و رنگ بگذارند
تا شبت را سپیده گل بزند، نام مهتاب و ژاله را بنویس
شور شهناز تا دلارام است، نسترن را و لاله را بنویس
عشق هنگامه می کند بر پا، با نگار و نگین و رکسانا
با همای و شراره و نوشین، با پریسا و هستی و مینا!
با پریا و مهری و مینو، مهرناز و مهستی و مهشید
با دل افروز و نازنین و بهار، باز نوش آفرین شود خورشید!
مانده طرحی قشنگ در یادم، روی دستان آب، نیلوفر
بیشتر از شکوفه بنویسیم، از زری، از فرشته، از زیور
روشنک را به پرنیان بسپار، تا به دریا به آرزو برسی
نام آزاده را رها بنویس، تا به گل ها به عطر و بو برسی
ارغوان و ستایش و مهناز، شهرزاد و بهاره و مهسا
نام سودابه، خوب و خوش آواست، همچو لبخند یار خوش سیما
ماهرخسار و ماهرخ زیباست، نام هایی قشنگ و پر شورند
شهربانو و مهرنوش و پری، همچو فیروزه ی نشابورند
همچنان مانده است در یادم، شاهرخ، پارسا و گوهرشاد
مهربانو به نازگل می گفت، نام ایران ما گرامی باد
بنویسید هومن و فرشید، یا کیان و کیارش و نیما
آرمین، آریا، سروش، ارژنگ، مهرزاد و سپهر یا سینا
داریوش این گل هخامنشی، شهریار بزرگ ایران است
باربد، برد یا، نکسیا، حال، نوبت آرمان و اشکان است
مانی و ماهیار با مزدک، از گذرگاه جاده می آیند
شاه انوشیروان و شروین، با آبتین هم پیاده می آیند