کامران بنی اردلان شقایق

آمدی و با حضورت جان مرا تازه کردی/
شادی این خانه را باز بی حد و بی اندازه کردی/
هر چه می خواهی بگو من جانمم میدم برایت/
هر چه می خواهی بخواه دنیا فدای خنده هایت/


((ای گل بی نظیرم ای گل شقایقم/
غرق چشمان تو میگردد همه دقایقم/
با حضورت کل این دنیا برایم شد بهشت/
از نگاهت می توان صدها کتاب شعر نوشت))

خنده ی تو دوای تمام غمامه/
هر جایی که برم عشق تو پا به پامه/
تو همه ی امیدم به این روز گاری/
اومدی که خوشی رو تو قلبم بکاری/


{(( ای گل بی نظیرم ای گل شقایقم/
غرق چشمان تو میگردد همه دقایقم /
با حضورت کل این دنیا برایم شد بهشت/
از نگاهت می توان صدها کتاب شعر نوشت))}2