کاوه و خشایار پوشالی

میون عکسات دیدم یادگاری
یه دنیا غم بعد از این همه خماری
میگشتم دنبالت وقتای تنهاییم
محکوم به حبس تو این عشق پوشالی
منم ی عاشقم عاشقی کردم
مقصر من بودم بچگی کردم
نمیره یادم عطر موهات و
من با اینطر ی عمر زندگی کردم

ای یاره نازنین با تو خوشحالم
باتو درمون شده زخمای بالم
هرجا میشینم حرف تو میشه
تو خودت ببین به کجا کشیده کارم

بعد این همه دوویدن حیف دستات و نگیرم
تب کنم واسه نگاهت بخندی برات بمیرم
این دل لعنتی وصل به غلابه
میدونی با دله تو رفیق فابه
چرا اینجوری شد این کولی عاشق
نه نمیدونی تو این سینه پر از آهه