جاوید روزای رفته

دستای پینه بسته و دلی شکسته و غمی که تازه س هنوز
توی هوا که پاییزه و از تو لبریزه و می گه میای یه روز

عطر لبخندِ تو توی یه روزِ نو، عشقو میشد تو چشم تو خوند
یاد روزای بارونی و اشکِ پنهونی و خاطراتی که موند

ای روزایی که رفتین، که رفتین
ای اشکایی که موندین، که موندین
شب وقتی که میباره آسمونِ پاییز
من خیره به گذشته از یادِ تو لبریز

این عطری که نشسته رو تنِ خیابون
توو اون کافه ی قدیمی، فالِ توی فنجون
ای روزایی که رفتین، که رفتین
ای اشکایی که موندین، که موندین