امیر شایان ارومی لحظه ها

رد سردی دستاتو، لحظه ها
شدن غرق طوفان، ماهی مُرده هایی که رو آبن
بازم دنبال نشونه م از نگاهت تا هست
تا بیداره رویایی که، لحظه ها توش خوابن

من پرم، از تو رد شدن ها
هر بار کم شد ازم
شدم پر از تو، حتی
باشیم باهم رد میشن
لحظه ها از تو و من، تو و من تو و من

پایان لحظه ای که دیگه نمیشه آغاز
هوای نفسای درخت بسته به نفس رهایی ماست
رد سردی دستاتو، لحظه ها شدن غرق طوفان هرچی از دست رفته باز

من پرم ، از تو رد شدن ها
هر بار کم شد ازم
شدم پر از تو، من
ثانیه ها کم شد از دورم

پس اینبارم ، لحظه ها میسپارن مارو به آخره این جاده، بی برو برگرد
سرد نشو اینبارم ، پس بگیر لحظه ها رو از صبح ، از خودت، از سایه، از این درد