سعید آرام دست مهربانی

آذرم به جان زد
داغِ بی‌نشانی
باردم چو شمعی
زآتش نهانی

گرچه مبتلا شدم
بندِ صد بلا شدم
جز توام نشان نگیرد

ای خدای عشق من
تا به کی به بندِ غم
من چُنین اسیرم

شور و اشتیاقت
شمعِ محفلم کرد
هر زمانه دردی
رامِ صد دلم کرد

شورِ صد فسانه‌ای
سوز هر چغانه‌ای
تا چُنین خرامی

زان صفای بیکران
وز تو بهشتِ جاودان
کامِ دل بگیرم

دستِ مهربانی
کی دهی به دستم؟
با تبسمِ نگاهی
کی کنی دوباره مستم؟

یادِ آن نوای تو
خوی آشنای تو
در دلم نشسته

دستِ قهرِ عالمی
ز آستین جور و کین
ساغرم شکسته