سینا پارسیان انتها

آسمون داره میوفته
نردبون داره میوفته
کف فنجون ته فالم
رد خون داره میوفته
من بدون تو همینم لاشه ی ابر رو زمینم
بعد تو روزی یه نقطه از یه نون داره میوفته
نون من بریده بی تو به لبم رسیده بی تو
هیچ خیابونی تو این شهر دیگه خط نمیده بی تو
خیلی از دلم نمونده خاکی از گلم نمونده
نوک نردبون بغضم به گلوم رسیده بی تو
انتهای آخرین کوچه ی قلب من هنوزم خونه داری
من که خاکی شده ابرم تو ببار اگه دل دیوونه داری
انتهای آخرین کوچه ی قلب من هنوزم خونه داری
من که خاکی شده ابرم تو ببار اگه دل دیوونه داری
دیگه چی هست ته این فنجون خون به دل شده
شهر بعد سیلی که عروس آب و گل شده
تو توی شلوغی دردای من غیبت زد
طفلکی خودم که دستام تو شلوغی ول شده
انتهای آخرین کوچه ی قلب من هنوزم خونه داری
من که خاکی شده ابرم تو ببار اگه دل دیوونه داری
انتهای آخرین کوچه ی قلب من هنوزم خونه داری
من که خاکی شده ابرم تو ببار اگه دل دیوونه داری