محمد یوسفی نوبل

دلتو به خودم دادی صفا باشه
بعید میدونم حرف عاشقونت ادا باشه
سادگی میباره از چشات
جایزه نوبل میگیره خنده هات
منم که زود به زود دلم تنگ میشه برات
هول میکنم پشت تلفن تا میاد صدات
چقد میخوریم بهم من مریضتم
تو مریضمی یکم
چشم نخوریم بگم
دوتا آدمیم که تو عاشقی اصلا راضی نیستن به کم
پیش خودم بشین بذار یه آهنگ قشنگ
با چشای خوشگلت بزن آسمونو رنگ
مث من واسه قرارو دیدن دوبارمون بیا بجنگ
لجبازی کن باهام لجبازیتم قشنگه
کی دلش برات انقده صاف و ساده تنگه
اشتباه بگیر شمارمو یه بار دیگه
کی مث خودم به هر چی خواستی آره میگه