مهیار پسندیده سقوط

مثل آتیشی که زیر یه مشت خاکستره شعله کشیدی و تو سوزوندی

همه دار و ندارم رو تموم زندگیمو تو منو به قعر نابودی کشوندی

در حال فرو ریختنم مثل یه خونه روی آب

هر شب منو فکر خراب و منمو یه مشت قرص خواب

عشق تو چی داشت واسه من الا همین حال خراب

تو رابطه با تو همش من لب پرتگاه بودم

من پاهام بی حس بود خسته از راه بودم

دستامو ول کردی سقوط بشه تقدیرم

با اینکه میدونستی با این سقوط می میرم

چی شد یه دفعه به سادگی از دلم بریدی رفتی جا زدی نموندی تو

به پای حسمو اسممو عشقمو قلبمو چی شد عوض کردی حرفتو

تو که میگفتی مثل من روی زمین نیست میگفتی من از آسمون اومدم

تو که میگفتی تا آخرش کنارتم من برای رفتن نیومدم

جاده ی زندگی من تاریک و بی فانوسه

حال من مثل یه کشتی شکسته کف اقیانوسه

کشتی رویاهام به صخره خورد به گل نشست

قلبم ترک خورد و چه راحت مثل آیینه شکست

هر قدم نزدیک شدم یه دنیا از من دور شدی

پای تو افتادم نری چشاتو بستی کور شدی

حیف که دیر شناختمت نقاب به صورت داشتی

کاش واسه برگشتن یه پل پشت سرت میذاشتی

چی شد یه دفعه به سادگی از دلم بریدی رفتی جا زدی نموندی تو

به پای حسمو اسممو عشقمو قلبمو چی شد عوض کردی حرفتو

تو که میگفتی مثل من روی زمین نیست میگفتی من از آسمون اومدم

تو که میگفتی تا آخرش کنارتم من برای رفتن نیومدم