هوواک قهوه ی تلخ

تو را من جای هر آن که رفته دوست دارم،
من تو را آسان که نه سخت دوست دارم.

جوری دوست دارم تو را در خوابم نمیبینی،
قهوه را تلخ میخورام بس که تو شیرینی.

از تو جا مانده در این دل یه حال نابی،
تو شدی جان و جهانم بس که جذابی.

نمی افتد از سرم هرگز هوای تو،
همه دنیای منی دنیا برای تو.

چشم ازت من بر ندارم گل زیبا رو،
کشته ای ما را به آن پیچ و خم ابرو.

شهره شهر شدی مثل یک مرد باش،
این دل آرام شده چون که تو همراشی.