آرش فرخزاد نباتی پیچ و خم

شانه و پیچ و خم این مویت
آن همه مجروح در گیسویت

گیسوان را سپردی به باد
دل من ماند در این پیچ و تاب

یاد آن بوسه که هنگام وداع
در دلم شعله حسرت افروخت

یاد آن خنده بی رنگ و خموش
که سراپای وجودم را سوخت

میروی با من به سوی منزل
زیر پاهایت آب شد این دل

میشود با چرخش این گیسو
موجی از هوس به این و آن سو

زیر پایت همه پروانه عشق
آن همه دل که افتاده به عشق

مانده ام من در این پیچ و تاب
چشم من به زیر پایت شده خواب