امین مقدم پریزاد

دُختِ شیرازی اَزُم هوش و حواس بُردِه

وای که با کرشمه هاش جون به سَرُم کِردِه

آره با شرم و حیاس و شوخ و شیرینه

وای که خیلی به دلُم هِی داره میشینه

آخه من قربونه اون ناز و اداهاشو

نَمیره از نظرُم نگاهِ زیباشُ و

تا یه باره دیدمش دست و دلُم لرزید

تو چشام نگاهی کِرد یواشکی خندید

دخترو لیلی و من مجنونشم ای وای

اون پریزاد منه،جون منه ،ای وای

نگو از ناز و اداش که خیلی طنّازه

مهربون و نازنینه ، دُختِ شیرازه

...................................................

نگم از نگاهِ نابش که پر از رازه

طعم خنده هاش مث شرابه شیرازه

محو خنده هاش و از خودوم شدم بیخود

نمیدونم حال و احوال دلم چی شد

دِلُمِ و برده عجب رنگ چِشوی نازش

چه دل و میبره اون نگاه جذابش

میگن عاشقم شده کاشکی بگن راسه

آخه اون جواهره ، اون خود الماسه

دخترو لیلی و من مجنونشم ای وای

اون پریزاد منه،جون منه ،ای وای

نگو از ناز و اداش که خیلی طنّازه

مهربون و نازنینه ، دُختِ شیرازه