حسین سعیدی پور پشیمون

چه سازم با غم درویش ندونم
ندونم تا کجا بی او بمونم

کجا دونه که مو تنها نشستم
از او روزی که دل بستم شکستم

طبیبم کو، حبیبم کو خدایا
همون که نیست نصیبم کو خدایا

نزن بارون که مو حالم خرابه
چقد خالی جای او خدایا

هزار و یک شبه خوابوم نبرده
عزیزوم به رقیبم دل سپرده

گل عشم رو زود کنده ز ریشه
قیامت هم بشه عاشق نمیشه

طبیبم کو، حبیبم کو خدایا
همون که نیست نصیبم کو خدایا

نزن بارون که مو حالم خرابه
چقد خالی جای او خدایا

سیه چشم و سیه مو و سیه دل
شده از حال مو بد جوری غافل

سیه روز و سیه سال و سیه فال
همیشه زارم و افسرده احوال

زمین تار و زمان تار و دلم تار
شدم عاشق شدم دلتنگ و تبدار

تو زندونم پریشونم پشیمون
چه میشه ای خدا عاقبت کار

طبیبم کو، حبیبم کو خدایا
همون که نیست نصیبم کو خدایا

نزن بارون که مو حالم خرابه
چقد خالی جای او خدایا