سید علی شمس تباه

برو دیگه نمیخوام
نگاهت و ببینم
خسته شدم از اینکه
بخوام به پات بشینم

وقتی بهم رسوندی
جا ندارم تو قلبت
غرورمو شکستی
با اون کلام سردت

یه عمره هر جا رفتم
اسم تو رو لبم بود
گریه و بغض و حسرت
رفیق هر شبم بود

همه بهم میگفتن
که اشتباه کردم
روزای زندگیمو
به پات تباه کردم به پات تباه کردم

الهی که یه روزی
غصه بیاد سراغت
شب تا سحر دق کنی
تنها توی اتاقت تنها توی اتاقت

کارم شده شب به شب
تکیه بدم به دیوار
به یاد خاطراتت
تا صبح بمونم بیدار

دارم آتیش می گیرم
از سردیِ نگاهت
بغضمو خوب شکستی
با اون دل سیاهت

حرفای عاشقونت
هنوز توی گوشمه
عطر لباس و دستات
هنوز رو تنپوشمه

همه بهم میگفتن
که اشتباه کردم
روزای زندگیمو
به پات تباه کردم به پات تباه کردم

الهی که یه روزی
غصه بیاد سراغت
شب تا سحر دق کنی
تنها توی اتاقت تنها توی اتاقت