شاهیا ساحر

یع کوچه تنگو باریک رو ب رومه
نیستی خونه سرد و تاریک سوتو کوره
ریحه پُرِ دوده
تهِ هواش' عطرِ رفتنت بوده

یع تنه خسته لَش
رسیده تهش
هرجا بگی رفت
دنبالت گَشت
تو نبودی نه
ُ موند فقط یادِ کهنت

کاش بودی توام مث یادت
من نبودم اینقده ساده
نمیشدم خامِ توعِ ساحر

تو اصن حالیت نبود از این حالِ خراب
رفتیو حالا مسیرمه سراب
بی معرفت ی سر بزن ب ما اینورا

یادمه
تو بودی فرق داشتیم باهمه
دور بودیم از هرچی آدمه
حالا نیستی ُ یادت بامنه

یروز منم گُم میشه رَدِ پام
لبِ پرتگاه
نه تو دیگ دنبالم نیا
میرسی آخر دنیا
میدونم اینو دلت نمیخاد

ببین
مونده یادگاریت ی روحِ بیمار
ی خنده مصنوعی قاب روی دیوار
ی دنیای رنگی پشت این دلِ سیاه

هی منو نگا
واسه یبار
شده یادت بیار
همه روزایی ُ ک دادی بِ باد