علی ستوده آواره

بی تو محال است گریه ام حال مرا بهتر کند
کو آدمی که بعد از این حرف مرا باور کند
هیچ عاشقی نیس مثل من که قلبش این طور بشکند
تنها کسی ام که دلش زخم زبانش میزند
آواره این شهر بی عاشق منم در دل دریایی تو پاروی بی قایق منم
تو برده ایی روح از تنم
هی تبر پشت تبر بر قلب دیوانه بزن
بی محابا زده شو از مرده ساده دل بکن
دیگه آزادی که از دلم راه کج کنی دیکه
دیگه آزادی که بیشتر با دل من لج کنی
آواره این شهر بی عاشق منم در دل دریایی تو پاروی بی قایق منم
تو برده ایی روح از تنم