مانی رعد فردای روشن

میدونم حالت به هم میخوره از تختوبستری
میگی توف به این بختو دفتری
که توش این تقدیرِ بده
میگی این تقدیر چرا تقدیمِ منه
خیلی بزرگه این بلا
ولی دلی داری باارزش ترازطلا
برای تومیخونم تو گِل گیرکردی
یه چیزی بگو نگو مانی دیرکردی
میتونم حدس بزنم داری چه حالی
یااینکه هستی مشغول چه کاری
شدی یه پرنده ی آسی
ولی تهش میدونم تویی برنده ی بازی
توآغوشت راه بده آسایشو
میدونم خاموش کرده آرامشو
این بلایی که گرفته به دامنت
ولی بازبگوشکرخداکه دارمت
نبایدبشی تسلیم که نزدیکن فرداهای روشـــن
فردایی که روزات به زیبایی گلشــــن