سینا پارسیان زرگر

با توام تویی که داری
منو از یاد میبری
چرا آدما به سمتی که
نمیخواد میبری
اگه زندگیت شیرین شده به من مدیونی
کوه کندم ولی خب زدی به نام دیگری
مثل ما مثل مرداب و رود جاریه
ما چیکار به هم داریم
اسب گاری هر چقد تند بره اسب گاریه
قدر زر زرگر شناسد قدر گوهر گوهری
من به خشکی زدم و جزیره پیدا کردم
از همین جزیره طوفان تماشا کردن
من عمر رفته پشت به دریا کردن
تو هنوزم تو سراب قبلنات شناوری
اینقد تاریکه هیچ جا نمیره پیره
انتظار کشیدنت بیخوده بی تاثیره
ایسگاه آخرو رد کردی ولی بیخبری
اگه شعرامو تو گفتی که حلالت باشه
اگه شاعری باید خوش به حالت باشه
حالا هیچکی نمونده پرو بالت باشه
حالا دوست دارم بدونم شعرامو چند میخری