سینا پارسیان ماه

بی آن که چیزی یادمان باشد
بی آنکه حرفی در میان باشد
بگذر ز من بگذار تا تنها
یک ماه در این آسمان باشد
تقدیر من این است راهی نیست عشقی که گاهی هست گاهی نیست
شکی در این که بی گناهی نیست اما ز من دوری کن و بگذر بی آنکه حرفی در میان باشد
تورا میبوسم از دور ولی با نا امیدی تو حق داری از این عشق به جز دوری چه دیدی
تورا از دست دادم تو پایم ایستادی نبودم آنکه دیدی غلط تشخیص دادی
تورا میبوسم از دور ولی با نا امیدی تو حق داری از این عشق به جز دوری چه دیدی
تورا از دست دادم تو پایم ایستادی نبودم آنکه دیدی غلط تشخیص دادی
دوری کن از دیوانه ای چون من این بهترین راه است دیوانه
در آسمان من فقط جای مهتاب یک ماه است دیوانه
از هرچه میگفتم پشیمانم مانند موهایت پریشانم
اما خودم هم خوب میدانم این آخرین راه است دیوانه
تورا میبوسم از دور ولی با نا امیدی تو حق داری از این عشق به جز دوری چه دیدی
تورا از دست دادم تو پایم ایستادی نبودم آنکه دیدی غلط تشخیص دادی
تورا میبوسم از دور ولی با نا امیدی تو حق داری از این عشق به جز دوری چه دیدی
تورا از دست دادم تو پایم ایستادی نبودم آنکه دیدی غلط تشخیص دادی