مانی رعد سریال

هنوز سریال تموم نشده ومیشه زیاد پارتش
هنوز منم برای زیان بارکش
تو دست سعادت پاسپورت
وقتی وسط سر طالعم داس خورد
آب کشم با چاقوی یأس
تحتِ احاطه ی جادویِ نحس
نحس شده فرا گیر
منم به سمت ذلت سرازیر
زار های پشتِ حصار
میگه تعداد آفت ها شده هزار
تو این منجلاب
هیچی نمیده به من جلا
آشفتگی تو من طغیان میکنه
وقتی پلیدی مهرو برای شلاق عریان میکنه
ترسِ مردنش وضعمو دچارِ بحران میکنه
همه می‌خوان همو بدرن
یا به هم به یه بهونه ای بپرن
هی اضافه میشه ریاضت
به همون اندازه زیاد میشه سیاست
اعتماد می‌ریزه کُلک و پرش
وقتی هر کی میخوادت تا از پل بگذره خرش
پس عاطفه کو ؟ ؟ ؟
عاطفه کرد سرکوب حتی تو گذر امیری
خورده به معیشت گذر ذلیلی
کوچه ها قهر با گرمیه سابقن
فراغت ها اَز دَوم فاقدن
آسفالت شد دهنِ ماپس
پناه بردیم به کرمِ کاغذ
شروع کردیم به تحریر
که شاید متورِ اقبال بشه تعمیر
یه رو ٕ برام همش سکه
می‌کنه بامِ صفا مون همش چکه
مونده برام یه طاقت فرسوده
تو دلی که دعاشه خدا بدتر از اینو نرسونه
خیلی عصبیم
لب ریز از غضبیم
که بپا می‌کنه درونم زلزله
که اون دقیقه بریدم میشه زمزمه
ثانیه به ثانیه میره
نمی دونم چقدر از عمرم باقیه دیگه
میره و میره میره عقربه
روبه راهم فقط تواغلبِ
اوقات
فقط با لغات
آ ، خونم در نمیاد بزنی کارد
بیارم پایین برا چی گارد
وقتی با اینکه بالاست ویرونم
چه برسه بیاد وقتی از گارد بیرونم
اعتماد ندارم حتی به خودم
مشکوکم به همه اطرافِ دورم
وقتی همه پشتت دست به کاردن
پس حق بده اهمیت بدم پس به گاردم....
هه همینطوری میگذره
همینطوری شیک پَره
من چیده میشه و
مشکلات هی بهم چیره میشه و
سفت تر میشه گره های ملتم
ویروس ، دلار ، بی آبی رغبتم
نمیگیره دیگه رو به آینده
چون اگه اینطوری پیش بره میشه تباهی تموم ثروتم
داره ادامه این سریال
مشکلهاش عمیق تر میشه تو هر سری آ
یه ذره هم نداره لبخند
توش عذاب به جون میوفته مث بختک
همه سکانساش عینه همه
تو هر سکانس هر چی که خیرِ کمه